همراه بامن- مطالب متنوع-شعر-ادبیات (به قلم جستجوگر/f.Sheida)
مطالب متنوع و گوناگون اجتماعی وهنری ..ووووهمراه بامن- مطالب متنوع-شعر-ادبیات (به قلم جستجوگر/f.Sheida)
مطالب متنوع و گوناگون اجتماعی وهنری ..ووووجدول شعری از ف.شیدا
اگر میشد.... سروده فـــرزانه شـــیدا
اگر میشد پنجره ای گشود به باغ محبــت
به باغ دلهای عاشق
اگر میشد گلهای گلشـن محبت را
بـوئـید
اگر مــیشد باغبان عشــق بود و
پاســدار مهـربـانــی
هـرگـز دلـی نمی شکســت
هــرگز محبتــی فراموش نمیشد
هـرگز دلــی تنهــائی نمی کشیــد
و مهـربانــــی
شکـوفـه های پر عــطر خویـش را
درباغ روح انسـانــی
شکفتنـی همیشگی داشــت
در طــراوت روح
اگر مـــیشد
پنـــجره ای گشــود
به باغ محبــت ها
و دل را به عشـــق
بخشیــد
اگــر میشــد!!!....
شعر از فـــرزانه شـــیدا
تهیه و تنظیم اشعار : ف . شید ا ...شیواااااماهیچ
شمس لنگرودی:چرا همه مجازند به تلویزیون بروند، جز نویسنده و شاعر
چرا همه مجازند به تلویزیون بروند، جز نویسنده و شاعر؟
سرویس: فرهنگ و ادب - ادبیات
شمس لنگرودی گفت: چرا همه‌ی گروه‌ها
مجازند به تلویزیون بروند و هیچ ایرادی
بر آن‌ها وارد نیست؛ جز بر نویسنده و شاعر؟!
این شاعر که برای نخستین‌بار با برنامه‌ی «دو قدم مانده به صبح»
در یک برنامه‌ی تلویزیونی حاضر شد، با بیان این مطلب به
خبرنگار بخش ادب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،
گفت: ظاهرا سال‌هاست جز نویسنده و شاعر برای هیچ گروه فرهنگی
و هنری دیگری، رفتن به تلویزیون مکروه شمرده نمی‌شود،
و دلیلش قداستی است که از دوره‌ی سنت برای شعر و شاعری
قایل شدند و برای دیگر هنرها چنین چیزی نبود، که سایه‌ی این
نگاه هنوز وجود دارد. ازسوی دیگر، ا
گر کسانی تماشاگر نبودند، کسی هم در برنامه‌ها حضور پیدا نمی‌کرد
و وجود تماشاگران و حتا تماشاگران فرهیخته است که باعث
میشود کسانی در تلویزیون حاضر شوند.
شمس لنگرودی سپس گفت: واقعیت این است که صدا و سیما هنوز
در ایران یک رسانه‌ی ملی نیست؛ اما دلیل نمی‌شود، ما برای
این‌که بنا بر ضرورتی، نظر خودمان را بگوییم، در آن حاضر
نشویم. مگر زمانی‌که احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث در
تلویزیون برنامه داشتند، آن زمان تلویزیون، رسانه‌ی ملی بود؟!
تلویزیون هرگز رسانه‌ی ملی نبوده است.
او در ادامه توضیح داد: علت این‌که می‌گویم صدا و سیما ملی نیست،
این است که برخلاف چیزی که برخی معتقدند، از بعضی موارد
استثنایی که بگذریم، امکان مساوی برای آرا در اختیار همه‌ی
کسان قرار نمی‌دهد. مثلا بعد از 30 سال هنوز از بردن نام بعضی‌ها
و انتشار آرای آنان پرهیز دارد. رسانه‌ی ملی به این معناست
که بی‌طرفانه هرگونه نظری را از هر قشر و گروه اجتماعی
بازتاب دهد؛ درحالی‌که رسانه‌ی صدا و سیما علیه بعضی
حرف می‌زند، بدون این که نظر آن‌ها را بازتاب دهد.
اما همچنان که پیش‌تر گفتم، ملی نبودن دلیل بر این نمی‌شود که
اگر ضرورتی داشت، در آن حضور پیدا نکنیم، و البته این را
هم می‌دانیم که موقع انتخابات معمولا رسانه‌های ما مهربان‌تر می‌شوند!
شمس لنگرودی همچنین گفت: تلویزیون و رادیو هر کشور یا
خصوصی هستند و مربوط به احزاب و سازمان‌ها، که تحلیل و نظر
خاص خود را منتشر می‌کنند، یا دولتی و به هیچ گروه و دسته و طرز
تفکری در داخل و بیرون از حکومت وابسته نیستند و له و علیه
هیچ گروهی موضع‌گیری نمی‌کنند؛ بلکه آرا و تحلیل همه را
- حتا علیه خود - منتشر می‌کنند. آیا صدا و سیما در ایران
در چنین وضعیتی است؟
این شاعر در پایان درباره‌ی حضورش در برنامه‌ی
«دو قدم مانده به صبح» گفت: حضور شخص من در این برنامه
صرفا به‌خاطر رشید کاکاوند - مجری - بوده، که برنامه‌هایش
را در رادیو پیام می‌شنیدم و از صراحت و استقلال نسبی‌اش لذت می‌بردم.
انتهای پیام
قصه.... شعری از فرزانه شیدا -ف.شیدا
دیوان شیدائی
آشیانه شعر
آشیانه شعر (دمی باتووو)
دیوان شعر فرزانه شیدا:
گالری عکس منتخب از اسکاندیناوی ف.شیدا
