مادر

 مادر

 

ازتو ومهر و وجودت  توی دنیا جون گرفتم 

انگاری بهشتو با تو ، از توُ آسمون گرفتم 

قدکشیدم توی دستات  ، مثه  غنچه ای که خوابه 

مهرتوبر لب تشنه ام ، مثه نوشیدن آبه 

سر گذاشتم روی پاهات  ..بادل  گرفته گاهی.

 دست کشیدی روی موهام ، شب وروزای زیادی

**پای غصه های قلبم یه فرشته ی صبوری

حرف تو هرجا که باشه ، واسه من عشق وغروری

نمیتونه توی دنیا هیچکسی جاتو بگیره 

آخه هرگز توی قلبی ، مهر مادر نمیمیره**

توی دست مهربونت عمر هر غصه ای سر شد 

توی آغوش تو از دل ، غم دنیا دربدر شد 

دستای نوازش تو ...آخه  آرامش دنیاست 

وقتی قلبم ازتودوره ، انگاری توُ دنیا تنهاست 

وقتی چشمات  نمیخنده ، دل آسمون میگیره 

بی تودنیام نمی چرخه  حتی از زندگی سیره 

وسعت عشق تو انگار بیشتز ازیه کهکشونه 

با نگاه وخنده ی تو غم توقلبم نمیمونه 

کاش بشینه روی لبهات  تا ابد خنده ی شادی

توکه زندیگتوپای عشق مادرونه دادی

دورقلب تومیچرخه  واسه من تموم دنیا 

تو خود مرکز عشقی توی این نظام دنیا 

**پای غصه های قلبم یه فرشته ی صبوری

حرف تو هرجا که باشه ، واسه من عشق وغروری

نمیتونه توی دنیا هیچکسی جاتو بگیره 

آخه هرگز توی قلبی ، مهر مادر نمیمیره**

فرزانه شیدا  / 1392 

آتش غم

قصه از عشق و وفا چون به دلم آموزم     

شور شیدا شده ای در  دل خود  اندوزم 

در ره عشق  خطرهاست به هریک قدمی 

من به احساس خودم  ،دیده  به ره میدوزم   

پاکشیدم  به جهان در ره پر پیچ و خمی 

همچنان  برسر ایمان  خودم میسوزم 

لذت زندگی از دست دلم رفت ،ولی

نخورم حسرت دیروز و نه این امروزم 

هرکه ره برده به عشقی ،دل من همره اوست 

 که به هر عاشق دلسوخته ای ، دلسوزم 

میروم تا که دلم را  برسانم به خلوص

تا که آئینه شود زندگی هر روزم

شرط فرزانگی عالم وآدم  این نیست 

گر به شیدائی دل آتش« غم» افروزم ؟


فرزانه شیدا / پنج شنبه - ۱۴ آذر ۱۳۹۲

Thursday - 2013 05 December

میخانه...

میخانه 

Bilderesultat for ‫میخانه‬‎

 

من  دراین میخانه  سودای ترا نوشیده ام 

مّی بلب بردم ولی جور وجفا نوشیده ام 

در ره مستی فقط میخانه برما مکتب است 

چون به خامی ، جرعه ی درد وبلا نوشیده ام 

سرکشد جامی دل عاشق به عشق ، بود تو 

نوش جان باشد مرا ، زهری کزآن نوشیده ام 

«عاشقی» ، مستی به دل ،برسر ،به بودن میدهد 

من به عشقت جام زهر شوکران نوشیده ام 

فرزانه شیدا / شنبه - ۱۸ آبان ۱۳۹۲

Saturday - 2013 09 November

قایق

Relatert bilde

 



 

مثه قایقی غریبم ... تک وتنها ... لب دریا ....

 

نه یه پارو واسه رفتن ..نه میشه بمونم اینجا

 

باد وبارون وموج ودریا...منو کم کم می پوسونه

 

میدونم اون دم آخر ...چیزی از من نمیمونه

 

شایدم یه موج سرکش ...ببره منو به اوجش

 

بکشه تا ته و عمقش ... باهمون بازی موجش

 

ته دریا بشه خونه ام با صدف ، جلبک و ماهی

 

روتنم خونه بسازه تن مرجان و گیاهی

 

زندگی مثل یه دریاست تو مثه قایق و کشتی

 

یه روزائی توی طوفان یا روی موجها میگشتی

 

گاهی لنگر یا طنابی بسته در ساحل غربت

 

نمیشی رها زساحل ، میمونی تو اوج حسرت

 

هرچی هست قایقی تنها ...با یه دریا بی نشونه

 

درکنار ساحل غم .. نمیشه برجا بمونه

 

یه رهائی روی موجها حتی بی ساحل وتنها

 

بهتراز یه پای بسته س ، توُ اسارتای دنیا 

 

فرزانه شیدا / دوشنبه - ۱۱ شهریور ۱۳۹۲

 

Monday - 2013 02 September

فیسبوک من :  https://www.facebook.com/farzaneh.sheida.3

 

آغوش غم


به هر ترانه دلخوشم ، که بی ترانه چُون کشم 

به روزگار درد وغم ، دل ستم کشیده را 

نمانده خاطری مرا،  بجزجفای بی وفا

مبر به کُنج عاشقی ، این دل غم کشیده را  

چه سان گذر کنم زدل،  زاشک اوشدم خجل

بَرم زکوی گریه ها ، نگاه نم  کشیده را 

دگر ز شهر بی کسی  ،که دیده ام غم بسی 

رها کنم دل ازغمی،که در برم  کشیده را

فرزانه شیدا شنبه - ۹ شهریور ۱۳۹۲

31 - August-2013

  

سجده گاه د ل

سر برآن سجاده ی عشقی گذارم بر سجود ...
 
کو جزآن عشقی به دنیای وجود من نبود ..
 
هرکجا باشم بهر شکلی چو نامش زندگیست 
 
با هرآن آئین ودینی تک خدای من یکیست 
 
عشق را از «جرعه نوش» جام او دارم طلب
 
کو مرا درزندگی هم علت است وهم سبب
 
روبه درگاهش ،شده هر حاجت قلبم روا 
 
بنده اش باشم که برهر درد وغم دارد دوا 
 
 
فرزانه شیدا /جمعه - ۸ شهریور ۱۳۹۲
 
Friday - 2013 30 August
 
فیسبوک من :
 

خاطر ....


توئی که گفته  بوده ای ،نشسته ای بپای من 

گهی زکوچه ی وفا ، سری به قلب من بزن 

روا مکن که منتظر، بماند این دودیده ا م

دوچشم انتظاری ام ،به قلب ودیده وبه تن 


سروده عاشقانه را،تو خوانده ای چو  رهگذر

  ز  کوچه های غربتم  ،چو کرده ای  دگر سفر

غروب عاشقانه را چگونه بی تو سر کنم 

کنون که رفته ای زمن ، مرا زخاطرت مبر 


فرزانه شیدا / شنبه - ۹ شهریور ۱۳۹۲




مدادرنگی

 
 
مجموعه ی مداد رنگی هایم، یک به یک 
 
در خودتراش ِهزاربار کشیدن ِ امید 
 
کوتاه وکوتاهتر... بی مغز شد و شکست
 
امروز ...آخر...
 
با رنگ سیاه وسفید .. چگونه میشود 
 
سبز کشید ... جز در خطوطی که تخیل سبز را 
 
به تصویر میکشد 
 
فرزانه شیدا / سه شنبه - ۵ شهریور ۱۳۹۲
 
Tuesday - 2013 27 August