نسیم آرزو سـروده ی فــرزانه شــیدا
 
ای  نســیم  دلــنواز   آرزو
 
باز بامن قصه ای دیگر بگو
 
گو که لبخندی ز خورشید آمده
 
در طــلوعی نـور امــید آمده
 
تا دهد گرمی به قـــلب بیقرار
 
تا نگیرد  قــلب من از روزگار
 
گو سرشکی کز جـفا زاری شده
 
پای گــلزار وفــــا جـــاری شده
 
گو مشو نومید ازاین شیب وفراز
 
میرســـد شادی به باغ خانه باز
 
کو نمی میرد گل لبخند عشق
 
گلشنی خواهد شدن پیوند عشق
 
گو که ساز ان نگاه دلربا
 
مینوازد نغمه های خنده را
 
گو که تا آرام جان گیرم دمی
 
مانده ام تنها بدون همدمی
 
ای نسیم دلنواز ارزوم
 
با خدایم قصه ی مارا بگو
 
گو که چشم انتظار من توئی
 
ددر شب راز ونیاز من توئی
 
از تو میخواهم  مرا یاری دهی
 
تا بیابم پیش پای خود رهی
 
ازتو نومیدی ندیده این دلم
 
تا به ارامی رسیده این دلم
 
چون توئی حامی من در باورم
 
همرهم باش ای پناه ویاورم
 
همرهم باش ای پناه ویاورم
 
 
۵ آذر ماه ۱۳۸۳
 
 
فــرزانه شـــیدا