شعری به دست غرق تمنایم

با هر گره که خورد بر آن ابیات

اشکم چکید و گفت که تنهایم !

دیشب به بوم نقش خیالاتم

طرحی کشیدم از تو و من...تنها

طرحی کنار ساحل بی تابی

با صخره های سنگی پا بر جا

دیشب قلم به دست گرفتم تا

بنویسم از خودم به تو ... اما نه!!

چشمان خویش بستم و در رویا

شاید شبی رسم به تو ... اما نه!!

دیگر نه دار شعر و نه بوم نقش

دیگر نه یک نوشته مرا مرهم

دردی ز من دوا نشود هرگز!

من ماندم و هزار گره با هم ....