آری  بتو  و عـشق   تو  پرداخت    دلم 

(عمری) به هرآنچه کرده ای ساخت دلم 

درسیل   غمی   فتاده    در  غصه وغم 

خود را زغمت  به دجـله  انداخـت  دلم 

(زآن دم ) که دلم را غم  عشق  تو ربود 

تک ( ثانیه) ای   قلب   من  آرام   نبود 

 هر سو چو  زدم ؛ که  دل نبازم  بتو بیش 

عـشق تو ٫  رهی  میان این  سینه  گشود

 دل  پای تو چون  نشست و زنجیر توشد 

با یاد تو (لحظه ، لحظه)  را پـیر تو  شد 

هـر ( ثانـیه ام )   گذشت  با    خاطر  تو 

  (زآن  لحظه) که  دل اسیر ودرگیرتوشد

(هر  ثانیه ای)   که  سر بر اندیشه زدم 

غم شد   تبری  که بر دل  و  ریشه زدم 

(وقتی)  تنه ی   امید مـن   نیز  شکست 

با رغبت  خود  به قلب خود   تیشه  زدم 

دانم   که  به عشق تو  مرا راهی نیست  

آواره  دلم را  ٫ ره   درگاهی    نیست 

با اشک   فرومـیرم  و در هر ( نفسی) 

سوزد دلـم و ٫ به  سینه ام  آهی   نیست 

(آینده )  اگر   شود  چو  ( امـروزِدلم ) 

(هرگز )  نشـوم   رها من ا ز سـوزِدلم 

درهیزم دل  " شـراراندیشه"  بسی است  

تا سـینه   شـود ،    شـراره  افـروزِ دلم  

سروده ی  : 

فرزانه شیدا/۲۵ تیرماه ۱۳۸۸