ازرفیــــقان   نـامــهربـا نـی
 

کزهـمه درد ورنـجی کشــیدم 

گربـرآرم فــغان از دل ریــش 

یـا بنـالـم ز ناکامـی خـو یـش
 

گـر بفــریاد ء نـالان قــلبــم 

رنج و درد جهانی شـود بیـش 

اشک این ســینه را کی ببیــنی 

قـلب و یــرا نه را کی ببیــنی 

گــربگــورم نـهاد ند روزی 

مرگ، فـرزانه ، را کی ببیـنی؟! 

گــر همــیشه دلم را بسـو زی 

آتـش ء غم به قــلبم   فـروزی 

گرچود یوا نه ای غرقه درعـشق 

مست و شـیدا ، بمیرم به روزی 

گــردراین ناله ها جـان ســپارم 

گـر بمـــیرد دل ء بیقــــرارم 

خودهمی دانم ازمـرگ خود هم 

دردلـت جـا ئی هـرگـزنــدارم!!! 

دردلـت جـا ئی هـرگـزنــدارم!!!