قلب ایران من
به نقش ِ دلم نقش یک گربه بود
که هرکس زآن، قوّت اورا ربود!
سـخن از دلــم بود و ایران من
که شد همچو این قـلب ویران من
بگفـتند این گربه بس بی حـیاست
به پای محبــت بسی بی وفــاست
روایـــت به تاریـخ مـا این نبـود!
وگر اجنــبی پا به ایــران گشــود!
قـ-دم در قــدم گفـــته تاریـخ ما
که دشـمن شده درجهان میـخ ما!
چــو ایران ندارد ز هرکـس هراس
شمال وجـنوبش ویا تـُرک وفـارس
ز کـُرد ُوز ایـرانی وهــرکه هسـت
هـمین مردمـی ،پای ایـران نشــست!
جـوانـش چو ایـرانی باخـــداسـت
حساب و کـتابش زکـافر جـداسـت
وگر گــربـه ایم وّ دراین سـرزمـین
دراین جـایــگه حــرمت خود ببـین
توایــرانی و قــلب تو آریــاسـت
حــساب توازکل عــالم جـــداسـت
چــوگفتـی منــم ،مـرد ایران زمین
ویا شـیر زن؛ مــام؛ وّ همــپای دین
به ایــران خـود، قــلب ِ آزاده باش
که ایــران نبــیند ،زدشــمن خــراش
وگررفـته راهی ، مـشوخـوار وپست
که ایـران نـگاهش به دسـت تو است!
مــنوتو اگــر درجهان ما شـویم
به عشــق و محــبت اهورا شــویم
سروده ی : فرزانه شیدا/یکشنبه 21 تیر 1388
fsheida
