آنچه پنهان است... شعری از فرزانه شیدا

 

،،آنچه پنهان است ،،

 

 

پــشت  دوازهای   ســـــکــوت:

 

مانده دردی که در درون  خـفتــه

 

با ســخن های تلخ و   ناگفـتــــه

 

همـره صـد  فـغان و  صــد بیــداد

 

از  دلــی بیـــــقرار و  آشـــفــته

 

پـشـت دروازه های خــامـوشـی:

 

مانده اشکی چو چشمه جوشنده

 

گـــریه های مـــیان هـــر خـــــنده

 

بغـض تلخــی که بسته راه  نفـس

 

خــسته جانــی ز غـــصه   آکـــنده 

 

پـشـت این دیده های اشــک آلـود:

 

مــانــده دردی زقلــب غــــم دیده

 

صـــد شــراره ز قلـــب رنجـــــیده

 

اشــک جـوشـانـــی از پـی ء روزن

 

غـم صــدائــی  به سینــه  پـیچیده

 

پـشـت این بیـــصدا لـب بــســته:

 

قصــه هــای ز قـــــلب  وامـــانده

 

سـر گذشتــی غمیـن و   ناخـوانده

 

پا فتـاده  تنــی ز غـــم  ســــوزان

 

غـــمدلــی  ناتـــوان و  درمـــــانده

 

آری انــدر  ورای  هـــر  چــــیــزی:

 

راز هــای نـهــفته  بسیــار  اسـت

 

انــدرون دلان  چـه بیــما ر  اســت

 

در شـب   بیــصدا ی   خـاموشـی

 

دیـده هائی  ز غـصه بیـدار اســت

 

آری آن   رازهـــای   پــــــنهانــی:

 

در درون  در خــفا شـده   مـدفـون

 

آن دل غـم  کـــــــشیده   محـزون

 

گریه ها  در  درون شــود   جــاری

 

سینه  گشتـه ز غصه ها   پرخـون

 

آری ..آری  همیشه  پنـــهان است:

 

اشـــکها  ،گـریه ها ، سخن، فـریاد

 

از هــمین ها   دلـــی  رود    بـر باد

 

تا که  هستی کسی  بیادت  نیست

 

مـــرگ   تـــو  آورد   تــــرا    بـــر یاد

 

 

شعر از:ف.شیـدا

 

چهارشنبه ۱۴/۱۰/۱۳۶۲