بودن شعری از فرزانه شیدا

دگر بس  خـسته  و بس  بیقرارم

به خلوت همچو قلبی درحصارم

دراین ویران سرای   تا  ابد  غم

پـریشــانم  اســیرم  غـصه دارم

دگر هرسو روم آرامـشم  نیست

چو موج سـرکشی در بحّر یارم

چه کردم  من  دراین دنیا خدایا؟

که  دائم سر بدوش غم  گذارم؟!

هرآن  قلبی  بسویم  ره  گـشوده

به مهرش ..  باوفائی  ماندگارم

ولی آتـش  زند   بر هــستی من

به روزم  برشبـم  برروزگارم!!

چو  معبد گشته ام  آتش سرائی

درآن هم شعله ام؛ هم صد شرارم!

همیشه  شاد  وسبز وخـنده  برلـب

ولی  در دل  خـزانی  در بــهارم

زبان  و قـلب  وپـندارم به  نـیکی

ولی  ویرانه ای  در  سبزه زارم

به  سوز گریه ام   دلــها  بسوزد

اگر  بـیند  دل گـریـان  و زارم!!

بگو یارب تودل اینگونه خواهی؟!

ویا من اسـب  غمها را سـوارم؟!

چو تا زد  چابک و تـند وبه تیزی

که من درخاکء غم اندر غبارم!!

کـنون با  اینـهمـه  دل بــیقراری

چـگونه زنـدگانی را ســر آرم؟!

خــداوندا بگو آرام من چـیست؟!

که دیــگر تاب بـودن را  نـدارم

که دیــگر تاب بـودن را  نـدارم!!!

از:فـرزانه شـــیدا

یکشنبه ۲۷آبان۱۳۸۶

 

    دیگـرآشیانه های شعرفرزانه شیدا:

http://www.fsheida.com/

http://fsheida.blogfa.com/

  گالری عکس های منتخب از اسکاندیناوی /فرزانه شیدا

 http://farzanehsheidaa.blogfa.com