افسانه ء من -سروده فرزانه شیدا

آینــه... اینگونه غمگین  دیده بر چشمم مدوز

من کجا گفتم که  یک عاقل و  یا  فرزانه ام ؟!

گرچه  میسوز د دلم همواره در  شیدا   شدن

من   هنوزم   یک  دل   دیوانه ء   دیوانه ام !!!

با من از  دنیا  مگو ...    قید  جهان  را زد   دلم

قلب   غمگین  مانده  جا و    دفتر  و  پیمانه ام

گوشه ء تنهائیم خوش  باد    و    یاد  و  خاطره

بعد از  این    با  زندگانی    هم    دگر   بیگانه ام

روح   ما در آسمان   گشته  رها ..  بی قید و بند

باغ عشقی   گر ببینی      من  در  آن  پروانه ام

گر    به خلوت    سر کشیدی    در پی شیدا دلی

شعله ء    سوزان  شمع     روشن   آن  خانه ام

من  نمیگویم   چه بودم یا چه سان خواهم شدن

خواهد    آمد     روزگاری     بشنوی    افسانه ام 

"تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ www.mahich.blogfa.com