ایمان(گذرهای زمان) شعری از فرزانه شیدا

 

گذر های زمان

این گذر های زمان

انقدر ها که گمان میکردیم

تازه وبکر نبود

قصه تکرا ر همان

 قصه دیروز وکسان دگر است

ما فقط بار دگر....روی سن رفته

چو آن بازیگر .....زندگی را

همه بازی کردیم

تا بدانیم همه ,  دنیا نیز

 گذری بیش نبود

گذری بی برگشت !

گه به لبخند وگهی در گریه

گاه افسرده دل وآزرده

گذری بیش نبود

گذری بی برگشت !

نه بدان گونه که می باید بود!!

نه بدان گونه که باید باشد!

...

و گر امروز بپرسند مرا

ثروت و علم کدامین خواهی

خواهمت گفت: بدون تردید

که بدون دل و عشق

زندگی بی معناست

چه به ثروت باشد .... چه بدانستن علم !!!

گذر زندگی ماست که بی برگشتی

گر بدون دل عاشق باشد

بس تهی بس خالیست !!!

و به ثروت و علوم

در تهی بودن قلبی خالی

انتهایش به خراب آباد است !!

ثمری نیست که نیست

گر که بی عشق دلی

در خرابات جهان راه برد

جسم خالی زهمه ایمان را

جسم خالی ز خدای دل ودهر

جسم خالی ز خدای دل را .

ف . شیدا

۱۷ /اردیبهشت/ ۱۳۸۴