اشعار ودوبیتی هائی از فرزانه شیدا

 

 

گل

 

اگر چون گل شدم باز وگشوده

 

 

هماندم  زندگی  رنگم     ربوده

 

 

فسُردم   در   شکوفائی    اول

 

 

 چو با من بلبلی عاشق  نبوده!!!

 

 

۱۳۶۳/۵/۶ شنبه

 

 ف.شیدا  

 

 

 

به شــهر بی کس ها رهـسپارم

 

غمی جز دوری رویـت  ندارم

 

اگر قرنی گذشته از این جدائی

 

بدان همواره بی تو  بیــقرارم

 

 ف.شیدا/ آذر ۱۳۶۳

 

 

 

زیاس ســینه اندر ساحـل  تردید  می گشتم

بدنبال یقـــینی محـکم و جــاوید   می گشتم

 مــرا در وصـل  رویـت  آرزو  هم کُــشت

  که حتی در سرای  آرزو، نومید می گشتم

 

(از فــرزانه شــیدا)

 

مرداد ماه ۱۳۶۳

 

 

زندگی یه کوره راهه ،  که باید  ازش   گذر   کرد

 

 واسهء  یه لحظه خنده ، عمری رو باید هدر  کرد

 

 توی کوره راهه هستی، پیچ وخم یکی دوتا نیست

 

 دل بیچاره  رو باید   ،  آشنا  با  صد  خطر کرد!

 

ف.شیدا/ آذر ۱۳۶۳

 

 

 

ای خدا

 

ای خدا امشب  مرا جانی    بده

 

برغم  ودردم   تو  درمانی   بده

 

ای خدا مُردم از این  آوراه  گی

 

کولی ا م بر من تو   سامانی  بده

 

ای خدا در  گریه های   بی امان

 

تکیه گاهی  یا  که  دامانی    بده

 

ای خدا   افسرده ای   دلخسته ام

 

برغم  این   خسته     پایانی  بده

 

 

۲۵خرداد۱۳۶۱

 

فـرزانه شــیدا