پیمانه - سروده فرزانه شیدا

 

پیـــمانه ای ساقــی بده      تا مــن  شــفای دل  کـنـم

این قلب افسون گشته را     از هـــجر او  غــافـل کــنـم

جامــی بده"مــی" را بریز     امشب تو سرمـستم  بکن

غــافل مرا از خــویشتــن    ا زآنــچه که هــستم    بکن

پیــمانه ام را  نـــشکنـی      "مــی" را مریزی بر  زمـین

زیرا به قــلب عــاشقــم       مـرحم ندارم  غــیر از ا یـن

مــستم ولی افسرده ام       با غصه "می"را  خـورده ام

از فــرط مــستی ساقیا        از یاد خـــود را  بـــــرده ام

اما فــراموشم   نــــشد       درد جـــدائــــی  ســـاقــیا

اما فــراموشم   نــــشد       درد جـــدائــــی  ســـاقــیا

 با جـــام لبـریـز از شراب        آرام ســـوی  مــــن بــــیا

پیـــما نه ام را نشکنــی        "می" را مــریزی بر  زمـین

زیـر ا به قـلب عاشقـــم        مــرحم نـدارم غـیر  ازیــن!!!

۱۳۶۱/۱۲/۲ فروردین  

ســـروده فـــرزانه شـــیدا

http://fsheida.blogsky.com/

http://fsheidaaa.blogsky.com/

http://fsheidaa.blogsky.com/