پیمانه - سروده فرزانه شیدا

 

پیمانه

پیمانه ای ساقی بده ، تا من شفای دل   کنم


این قلب افسون گشته را ، از هجر او غافل کنم


جامی بده مّی را بریز، امشب تو سر مستم بکن


غافل مرا از خویشتن ، وز آنچه  که هستم   بکن


جامم شده خالی ز مّی ، پیمانه ام  گشته تهّی


پرکن قدّح ساقی که من، در آسمان  یابم رهی


پیمانه ام را مشکنی !


مّی را مریزی بر زمین!


زیرا به قلب عاشقم


مرحم ندارم غیر ازاین!!!



مستم ولی افسرده ام ،با غصه مّی را خورده ام


از فرط مستی ساقیا ، از یاد خود را برده ام


اما فراموشم نشد، درد    جدائی   ساقیا !!!


با جام لبریز از    شراب ، آرام   سوی   من بیا


پیمانه ام را  مشکنی، ‌مّی   را مریزی بر زمین


زیرا به قلب عاشقم ،  مرحم ندارم غیرازاین!!!!


......

هرچند لبریزم ز مّی ، اما تو پرکن جام من


مستی بده بر جان من، بر این دل ناکام من!!!!

...


خالی شده تنُگ شراب


یک تنُگ دیگر هم بیآر


خواهم ز مستی جان دهم


راهی شوم بر آن دیار!!!


پیمانه ام را مشکنی،‌مّی را مریزی بر زمین


زیرا به قلب عاشقم، مرحم ندارم غیر ازاین!!!!


سروده فرزانه شیدا

۱۳۶۱سوم اسفندماه

 

 http://www.fsheida.blogsky.com/

www.caroleestrup.com/estrupartscatalog.html