دوشعر از فرزانه شیدا( بادپا....تاتو بیآئی)

 

اقای اصلان قزللو:

 

با درود

 

از اول خردادماه  هفتمین شماره ی خانه نقد به نقد و تفسیر

 

 شعرهای فرزانه ی شیدا اختصاص یافته است .

 

منتظر نقد و بررسی شما دوستان فرهیخته هستیم.

 

خانه نقد ( اقای اصلان قزللو):

 

http://as86gol.blogfa.com/

 

 

 اشعار:

 

بادپا باید رفت !:
--------------------------------------- :

طعنه باد نهیبم زد ورفت

وبه گوش دل گفت: ماهمه رهگذریم

ودلم باز به آهستگی وآرامی

تا دم کوچه دلتنگی رفت

روزگاری که گذشت

خاطر رفتن و رفتن ها بود

لیک تا مرز رسیدن بر خویش

همچنان راهی بود...

همچنان کوچه وپس کوچه ی بسیاری داشت...

ورسیدن به سرا منزل عشق

در پس اینهمه رفتن ها نیز

باز ناپیدا بود... باز هم راهی بود!

ودلم راهوسی خوش میکرد

که به همپائی باد

ره صدساله به یکشب ... یکروز

باد پا ...شیدا دل ...

طی کنم با همه ی قدرت خویش!

عمر بس کوتّه و ما در گذریم

بادپا باید رفت

تا سرامنزل عشق...تا رسیدن به بهار

تا شکوفائی دل...

بادپا باید رفت!!!

بادپا باید رفت!!!

شنبه 21 اردیبهشت 1387

فـــرزانه شــــیدا

 

 

تاتو بیآئی
--------------------------------- :

تــا تـــو بیــــایــــی ..

در امتـــداد ســـکوت ..

در حـــاشیه’ کبـــود زخــم..

...بــا ســـایه ام ...

پرســه خــواهم زد...

دیـــرگــاهیـــســـت ..

گلهــــای خیــال تو ...

در کــــوچــه بــاغــهای ذهنـــم

...شـــکو فــا شـــده انــد...

مـــن میـــدانستـــم ...

کــه تـــو

در قــفــس نمـی مـانـی...

..و بــا ظلـــــمت

...نمــی ســازی...

مـــن اینــــرا میـــدانستــم ..

و دلــــهره’ رفـــتــــن تــو...

هــمیشـــه بــا مــن بــود...

ای مســافر ســرزمیـــن ...

...نــورانی عشــــق...


....ای پــر کشیــــــده ...

به افـق های روشــن ایمــان...

...بـــا مــــن بگــــــو ...

...تــا تـــو بیـــائی..

شــکفتـــن غـــنچـــــه هــا را ...

بــا کـــه بـــگــویـــم؟!..

و آواز عــــــشق را

بـا که بـخــوانــم ؟!...

از:فـرزانه  شــیدا

1367مهرماه