سروده هائی از فرزانه شیدا -ف. شیدا

 

دلی برای گذشتن  

واسه هر گذشتنى، یه دل میخواد
 

که واسه گذشتنا ، یارى بده
 

پاى شادى ومحبت بشینه
 

به دلاى خسته دلدارى بده

امیدم ، اینه که ، امیداى تو
 

برسه به انتهای خوبیاش
 

باز بیاد دوباره( راهای امید)
 

شادیم راهی بشه بیاد باهاش

ف.شیدا

  خوانده درکلام

چون سخن از دل برآمد 
 

لاجرم بردل نشسته
 

منکه خواندم درکلامت
 

  قلب غمگینت شکسته!   

ف.شیدا

  ترانه (نقاشی امید)  

وقتی که تصویر عمری در گذر
 

توی چشم زندگیم تازه میشه
 

وقتی که امید ِ باز ، دیدن تو
 

توِدلم رنجی بی اندازه میشه

باخودم میگم که دنیا مال ماست!
 

یه روزی واسه دل دیونه مون
 

واسه شیدائی ِعاشقانه ها
 

شادیم  میاد یه سر ،به خونه مون 

توی تصویر امید زندگی
 

قلم شادیارو برمیدارم
 

رنگ سرخ وزرد وآبی رو با سبز
 

روی تابلوی محبت میزارم

میکشم یه باغ زیبای بهار
 

که همش پراز گل وکبوتره
 

میکشم قاصدکی توی هواش
 

باپرنده ای که اروم میپره

میکشم تونقش تابلوی امید
 

عاشقی رو توی برگ گل سرخ
 

روی گلبرگای اون دل میکشم
 

که به این عاشقیا هم ، بده ( رخ*)  ...چهره

نه دیگه حتی یه تیکه ابر غم
 

توی آسمون این نقاشی نیست
 

همه چی حرف وصال عاشقه
 

حرفی هم ازاینکه تو نباشی نیست!!

سروده ی : فرزانه شیدا  

یکشنبه 10 آبان  1388 - اسلو / نروژ