برای عشق و ....باران...دوشعر از فرزانه شیدا

 

من برای بهار شعر نمیگویم

 بهار بی ترانه نمیماند

قناری باز میخواند

پرنده نغمه ها سر میدهد

من برای عشقی میخوانم

 در آستانه در امید

چشم براه نجاتی  مجهول

من برای عشقی میخوانم

که تنها میخواهد  زنده بماند

وجایگاهی جز دل نمیشناسد

چون شعله ایست بر شمعی خاموش

چون کودک محبت

زندگی یافته از مادرعشق

...

بهار روزی جا به زمستان  خواهدداد

قناری یکروز خواهد رفت

عشق  گاه بویرانی  گاه به شکست رسید

دل اما جائی برای رفتن نداشت

ودر کنج دوستت دارمها گریست

من برای بهار شعر نمیگویم

عشق  خود بهار دل هاست

شعر ی خواهم سرود برای قلبی

که بهارش از عاشقی ست

ونغمه هایش تکرار دوستت دارم

با من هم ترانه باش

ف.شیدا  فروردین 1386جمعه

تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ

www.mahich.blogfa.com

 

 

دلم پر شد از  سکوتی بوسعت دنیا

و آسمان تمامی روز

و حتی در این نیمه شب آرام  باریدنی داشت

و بارید ...بارید ...بارید

تند و سیل آسا

بسیار باهم گریسته بودیم

اینبار سکوت من بود واشکهای او

وآه های من در نگاه او

دیگر از مرز گریستن نیز  گذشته بودم

می بایست  آیا آرام میگرفتم

می بایست خاموش میماندم

آه....

امشب لالائی خواب من صدای قطره های توست

وصدای باد بر نوازش برگ

من از مرز گریستن گذشته ام

امشب دلم را تو گریه کن

مرداد 1386

http://fsheidaaa.blogsky.com/ 

تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ www.mahich.blogfa.com