اسارت -شعری از فرطانه شیدا

● اسارت:

اسارت قصه ی  زندان  شدن   نیست

گهی    در   اوج     آزادی      اسیری

نه دیواری ز سنگ است و نه شیشه

ولی   در   اندرون   پابند   و     گیری

رهائی   همچو      برگی  در  خزانی

ولی   سرگشته   در راه  و  مسیری

ترا  بادی  برد   هر   سو  که  خواهد

نمیبینی  کسی    دستش    بگیری

اسارت  قصهء  زندان شدن   نیست

اسیری    گر     غم   دنیا     پذیری

دل و روحت   رها  باید   ز غم   کرد

نمی خو اهی    گر  از   غم ها بمیری

دل   آزاده    آزاد    جهان      است

تو خود از ر نج   این غمخانه سیری

بکوش  امروز  و بگذ ر  از    گذشته

که شادان دل   شوی  در  روز پیری

و گرنه     با    غم و رنج    گذشته

به  هر    راهی روی سودی نگیری

یکشنبه بیستم آبان 1386

 سرودهء  فرزانه شیدا

 تهیه و تنظیم اشعار : ف . شیدا...شیواااااماهیچ

http://www.fsheidaaa.blogfa.com/

 www.mahich.blogfa.com

تمرینی برای زندگی بهتر

تمرینی برای زندگی بهتر

در مدیریت بهره‌وری با توجه به منابعی که در اختیار دارید با بهترین   نحوه استفاده از آنها در مورد رفع نیازها و احتیاجات برمی‌آیید.  در خانواده هم منابعی از قبیل زمان، فضا، تجهیزات و آدمهایی برای انجام کارها وجود دارد. طرح برنامه برای استفاده صحیح از این منابع را «بهره‌وری خانواده» می‌نامند. سرنوشت یک خانواده همان اندازه که به قواعد، ارتباطات و نظام خانوادگی بستگی دارد، به نقشه‌های بهره‌وری نیز مربوط است. بهره‌وری از این نظر مورد نیاز است که زندگی دیگران را بهبود بخشد. البته هر چه خانواده بزرگتر باشد، بهره‌وری آن نیز پیچیده‌تر می‌شود. برای حداکثر استفاده از آنچه هر کس دارد، ابتدا باید دانست که چه چیزهایی وجود دارد. در اغلب موارد، بیشتر توانایی افراد خانواده- به ویژه کودکان- هدر می‌رود، زیرا توانایی آنان واقعاً کشف نشده است. اگر کودکان اجازه  داشته باشند یا تشویق شوند که در سنین کودکی با تمام قوا در اختیار  خانواده قرار بگیرند، پدر و مادر هم کمتر به ستوه می‌آیند. یکی از بهترین پاداش‌ها برای هر فرد انسانی این است که سودمند و مفید باشد.  شما هرگز نمی‌فهمید که فرزندتان تا چه حد مفید است، مگر اینکه به او  فرصت دهید آنچه را که قادر است به شما نشان دهد. هر فرد به «مهم بودن و به حساب آمدن» و همچنین احساس کمک کردن و مفید بودن، نیاز دارد.  بچه‌ای که بتواند خود را همانند فردی با ارزش و اهمیت ببیند، اگر حس کند که کسی به بعضی از کمکهای او نیازمند است و این کمکها صادقانه مورد  توجه قرار می‌گیرد و درباره‌اش به درستی داوری می‌شود، می‌تواند حس اهمیت داشتن و با ارزش بودن را بدست آورد. وقتی به آنچه که باید انجام شود واقف شوید، انتخاب بهترین فرد برای انجام کار، قدم بعدی و گاهی مشکل‌ترین قدم است. بعضی خانواده‌ها فقط با فرمان پدر و مادر اداره می‌شود.  در برخی نیز پدر و مادر هیچگاه تصمیم نمی‌گیرند و تصمیم‌گیری  همیشه با فرزندان است. بسیاری از خانواده‌ها همیشه روش اقتدار را به کار می‌برند و یا همیشه رای‌گیری می‌کنند و از این قبیل. هر روش مناسب موقعیت خاصی است. آنچه مهم است این است که بهترین روش را که مناسب آن موقعیت باشد، انتخاب کنیم. خانواده‌ها متوجه هستند که در اوقات مختلف باید از  روش‌های مختلف استفاده کنند. خانواده‌هایی که همیشه یک کار را  به یک نفر ارجاع می‌دهند، برای خود مشکل ایجاد می‌کنند.  تنوع در وظایف، می‌تواند به میزان زیادی از یکنواختی خسته‌کننده  کارهای خانوادگی بکاهد. طرح‌های خوب هم می‌تواند مدت‌دار باشد: مثلاً یک هفته، یک سال، تا ساعت هشت امشب، تا وقتی پدر برگردد، یا وقتی که قد شما سه سانتی‌متر بلندتر شود. کارهای سخت خانواده را می‌توان با استفاده از راه‌های خلاق و شاد و متنوع  به تفریح تبدیل کرد. دقت کنید از کسی که کارهای خسته‌کننده را بر عهده دارد نباید متوقع باشیم که به وقت انجام آنها شاد و خوشحال به نظر بیاید. بعضی خانواده‌ها آنقدر وقت خود را صرف مشاغل خانوادگی می‌کنند که  دیگر وقتی برای لذت بردن از یکدیگر برایشان باقی نمی‌ماند.  وقتی چنین حالتی پیش می‌آید، افراد خانواده به غلط متقاعد می‌شوند که خانواده محلی است که در آن، بر دوش آنان باری سنگین گذاشته می‌شود. اگر مشکل خانوادگی شما این است که کسب و کار مانع حظ بردن از  یکدیگر شده، لازم است که با دقت به اولویت و زمان‌بندی کارها بپردازید.  کارهای خانوادگی را به دو گروه زمانی «اول» و «دوم» تقسیم کنید.  مسلماً گروه اول اولویت دارند. (اگر بیش از پنج موضوع در این گروه قرار داشته باشد، تعدادش بیش از حد است.) گروه دوم، کار خوبی است که اگر موقعیت اجازه دهد، می‌توان آن را هم در  برنامه قرار داد. در خانواده شما چه مقدار وقت برای تماس فردی با  اعضای خانواده مانده است؟  چه مقدار از این وقت، شادی‌آفرین است و لذت بیشتری تولید می‌کند؟ هر گاه متوجه شدید که بیشترین وقت شما به کسالت و یا برخوردهای ناخوشایند می‌گذرد، حتما اشکالی در کار است. این حالت موجب می‌شود که در افراد خانواده خود به چشم مزاحم بنگرید. 1 – زمانی برای هر فرد که تنها باشد: هر کس احتیاج دارد که وقتی  را به تنهایی بگذراند. یکی از حرف‌های اندوهگین اکثر افراد خانواده این  است که برای خود وقت و فرصت اختصاصی می‌خواهند. هر عضو خانواده احتیاج دارد که محل یا فضایی را متعلق به خود بداند و در آن از استیلای دیگران آسوده باشد. بزرگ یا کوچک بودن فضا مهم نیست، فقط تعلق داشتن به او مطرح است.  احساس این که «من جایی برای خود دارم» بدین معنی است که «من به حساب می‌آیم.» 2 – زمانی برای بودن با افراد دیگر: در اینجا این سوال مطرح است که  چگونه یک نفر می‌تواند به دیگری مجال دهد که او را بشناسد و چگونه هر  یک از آنان با دیگری مشارکت و همراهی کند به طوری که هر دو سود ببرند؟ لازم نیست بر سر اینکه چه کسی حق دارد برای دیگران تکلیف معین کند، نزاع کنید.  این عقیده که «تو باید وضع خود را با وضع من مطابقت بدهی»  برای دو طرف گران تمام می‌شود. اگر ما بخواهیم برای انجام کاری آنقدر صبر کنیم تا دو نفر احساساتشان مانند یکدیگر بشود، باید همیشه صبر کنیم. اگر از دیگران بپرسیم که در چه وضعی هستند و به آنان نیز موقعیت خود را بگوییم و بعد به گفت‌وگو درباره واقعیت موجود بپردازیم، نتیجه بهتری  به دست می‌آید. 3 – زمانی برای بودن با تمام اعضای خانواده: برای فراهم آوردن چنین امکانی ، اولین قدم این است که به این نکته اهمیت بدهیم و سپس راههای تحقق آن  را بیابیم. اگر مسائل مربوط به کارهای خانوادگی بدون حضور تمام افراد خانواده انجام شود، احتمال سوءتفاهم چندین برابر می‌شود.  مهم این است که همه اعضای خانواده از جریانات مطلع باشند و به جای  ارتباط درگوشی که امکان ساختن شایعه و سوءظن را فراهم می‌کند، تماس مستقیم داشته باشیم و واقعیت‌ها را خود بیازماییم.  در خانواده‌های آشفته که ارتباط درگوشی بسیار متداول است راه را برای  انواع تعریف هموار می‌کند. این نوع خانواده‌ها در یک خانه زندگی می‌کنند،  اما خیلی تجربه واقعی با یکدیگر ندارند و از حضور حقیقی یکدیگر بی‌بهره‌اند  و تصور زندگی خانوادگی بیشتر فریب است تا واقعیت.  البته داشتن وقت گروهی، ضمانتی برای بهبود کارهای خانوادگی نیست. مهم آن است که زمانی را که شما به عنوان یک گروه با هم هستید، چه پیش می‌آید آیا سکوت برقرار است؟ آیا از این وقت برای آشنا‌تر شدن با بقیه افراد خانواده استفاده می‌کنید؟  درباره چه صحبت می‌کنید؟   آیا زمانی است که خوب گوش می‌کنید تا شادی‌ها، شکست‌ها ، رنج‌ها و صدمه‌ها عیان می‌شود؟ آیا برای نقشه‌های جدید و حل بحران‌های  کنونی از این فرصت استفاده می‌کنید؟ گردهمایی خانواده در پایان روز فرصتی است تا آنچه را که در دنیای خارج از خانه اتفاق افتاده با یکدیگر در میان بگذارند و با یکدیگر تجدید  رابطه کنند و یک برنامه کامل تفاهم و رفع اختلافات را برگزار کنند. آشنا شدن با نحوه استفاده از وقت و زمان یکی از عوامل موثر در هر  ارتباطی است. هیچ دو نفری کاملا مثل هم از وقت استفاده نمی‌کنند.  نحوه بهره‌گیری هر کس از زمان بستگی به آمادگی، دانش، انگیزه و  علاقه او دارد. پیش‌بینی زمان برای اجرای تعهدات و  دستورهای برنامه امری اساسی است که درک زمان بخش مهمی  از پیش‌بینی زمان است. نگرش‌ها نسبت به زمان به مقدار زیادی بر کارآیی  ما بر انجام کارها اثر می‌گذارد. بی‌آن که متوجه باشیم زمان، بر بسیاری از افراد حکومت می‌کند.  متاسفانه بسیاری از خانواده‌ها از کودکان می‌خواهند، از زمان به نحو مفیدی استفاده کنند که خود بزرگترها نمی توانند. تمرینی برای زندگی بهتر  1 – در حال حاضر قادر به چه کاری هستید؟ 2 – بنشینید یک فهرست از تمام کارهایی که باید در خانواده شما انجام شود تهیه کنید. 3 – آیا تمام کارهای اساسی انجام نشده، یا شاید کارها بد انجام می‌شود،  یا تعداد زیادی کار بر دوش یک فرد و تعداد کمی بر دوش دیگران گذاشته شده است؟ اگر هر یک از این موارد صحت داشته باشد،  شخصی در خانواده شما و یا دیگران مزاحم و مانع کارش شده‌اند. 4 – چگونه تصمیم می‌گیرید که چه کسی باید یا می‌تواند چه کاری انجام دهد و در چه زمانی؟ 5 – کارهای خانوادگی گروه «اول» شامل چند موضوع می‌شود؟ 6 – دو روز را در نظر بگیرید: یک روز تعطیل آخر هفته و یک روز  از روزهای وسط هفته، چه مدت زمانی را همه اعضای خانواده  در کنار هم هستید؟ 7 – در پایان هر روز امکاناتی را که برای اوقات شخصی، دو نفری و  گروهی داشته‌اید محاسبه کنید. 8 – درباره خود و ارتباطتان با زمان فکر کنید. نگاهی به فهرست تقسیم وقت خود بیندازید.

جزیره -شعری از فرزانه شیدا

جزیره

بگذار در تنهائی ...سر نهاده در...

آغوش شعر... ترنم آوازی باشم

بگذار جوشش ...فریادی باشم ...

در کنج خلوت شعر!

بگذار بگری آشیانه شعرم.... 

 در سطر های خیس دفترم

بگذار... قطره قطره ببارد ..

واژه های غمگینم..

 در ابیات شعری تشنه!

از من مخواه ...ببندم پنجره را ...

.بر سکوت آرام شب

بگذار احساسم...

 در کوچه ها 

 نسیم  را همراه شود

میخواهم  نسیم ,

شبنم احساسم... را

 در هوا رها سازد

از من مخواه ...

باران را فراموش کنم..

 در لحظه های گذر

بگذار هم ترانه ء باران ..بگذرم....

 در کوچه باغ های ترانه

 شاید ..در بارش رویاهای آسمانیم ..

.سبز شود گلشن شعر اندوهم

بگذار شاعره وار 

 شیدا باشم..

 در عاشقی ها

شاید ...عاشقانه ترسیم شوم...

در نگاه آسمانی دنیا

بگذار.. قطره قطرهء اشک را..

 رها سازم ....در دل دریا

شاید ...

هم آواز موجها باشم ..

.در تکرار دیدار ساحل شنی

بگذار... سایه مرا...

همراهی کند... در گذر های آرام

همپای... اندیشه های دست نیافتنی

 شیدائیم را زمن مگیر

 که شیدا زیسته ام

....و خاموشیم مخواه...

که بی واژه میمیرم

اگر چه در سکوت....

 آرام و صبور 

 نگاهت را نگریستم

اما.. من ...

آن جزیرهء احساسم...

 که ناشناسم در دیدگان تو

بگذار... شعری بگویم..

 از جزیره ای آشنا با من ...

.و بیگانه با تو......

۱۳خرداد ۱۳۸۵ ف.شیدا 

سایت تازه های ادبی: پائولو کوئیلو -نویسنده رمان "کیمیاگر" مولانا

پائولو کوئیلو :

من از دوران جوانی مولوی می‌خواندم

"پائولو کوئیلو" برزیلی با تمجید از اشعار مولانا جلال الدین گفت:  در دنیایی که سیاست و اقتصاد به جدایی و تفرقه انسانها دامن می زند  تنها ادبیات است که آنها را دور هم جمع می کند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دیار ادبیات ترکیه، جشن فرا رسیدن  عید کریسمس با حضور "ارطغرل گونای" - وزیر فرهنگ و گردشگری  ترکیه - دیشب در استانبول برگزار شد که در این مراسم از مولوی شاعر  ایرانی و فارسی زبان نیز تجلیل به عمل آمد. این جشن تحت عنوان "شعر سمفونیک کیمیاگر - مولانا" و با هدف اتحاد مذاهب  توسط مرکز نمایشگاه های هنری استانبول برگزار شد که ذیل  این عنوان جنبه های مذهبی و معنوی آثار مولوی و کوئلیو  مورد بحث و نظر قرار گرفت. در این مراسم وزیر فرهنگ و گردشگری ترکیه به تشریح دیدگاهای مذهبی  مولوی پرداخت و گفت: مولانا خود را خاک ره حضرت محمد (ص) و خادم قرآن می دانست. وی در بخشی دیگر از سخنانش گفت: امشب جشن آغاز سال نو و آمدن بابانوئل به خانه هاست. ما نیز در این مراسم پایان یافتن سال  مولانا را جشن می گیریم. در این مراسم پائولو کوئیلو - نویسنده رمان "کیمیاگر" -  هم در پیامی ویدئویی گفت:  من اولین بار در سال 1994 به ترکیه سفر کردم و با ادبیات این کشور  آشنا شدم.  باید بگویم که از دوران جوانی آثار مولوی را خوانده ام و با آثارش  چنان عجین شده ام که به راحتی زبان و مفاهیم موردنظر او را  می فهمم.

امانت داری و اخلاق مداری استفاده از این خبر فقط با ذکر منبع "  خبرگزاری مهر " مجاز است.   در نشست «عارف جان سوخته» عنوان شد نهال تجدد: مولانا با جدا شدن، می‌خواست بسوزد خبرگزاری فارس: «نهال تجدد» نویسنده کتاب «عارف جان  سوخته» با اشاره به مفهوم  عشق در اشعار مولانا گفت: مولانا پخته شدن برایش کافی نبود و می‌خواست بسوزد واین سوختن فقط در جدا شدن بود. به گزارش خبرگزاری فارس،  نشست نقد کتاب «عارف جان‌سوخته» نوشته «نهال تجدد»،  با حضور نویسنده این کتاب، «ژان کلود کاری‌یر»، مهستی  بحرینی(مترجم این کتاب به فارسی) و پیروز سیار، عصر  دیروز درشهر کتاب مرکزی تهران برگزار شد.   نهال تجدد در این نشست اظهار داشت: نوشتن این کتاب به خاطر مادرم «مهین تجدد» بود،  ایشان به مولانا خیلی علاقه داشتند و وقتی هم من را حامله بود  سر کلاس‌های مولانای «بدیع‌الزمان فروزان‌فر» می‌‌رفت! او رابطه خاصی با مولانا داشت و سعی می‌کرد ای رابطه  را به من هم منتقل کند. وی افزود: در فرانسه مولانا را به اندازه «حافظ» و «خیام»  نمی‌شناسند و خیلی‌هاهم اصلا مولانا را نمی‌شناسند. مادرم به من گفت که کتابی را با هدف شناساندن مولانا به فرانسوی‌ها بنویسم و در نوشتن این  کتاب خیلی به من کمک می‌کرد. هدف من این بود که زندگی مولانا را روایت کنم و اطلاعاتی زندگی‌نامه‌ای‌اش را بدون اینکه خواننده خسته‌ شود لابه‌لای داستان ذکر کنم. تجدد ادامه داد: تمام سعی‌ من این بوده که هیچ چیز را غلط نگویم و همه چیز مبتنی بر واقعیت است.  این رمان سه فصل دارد و به ترتیب درباره شمس، صلاح‌الدین  و حسام‌الدین است. وی با بیان این‌که «همه از عشق مولانا به شمس اطلاع داریم و  می‌دانیم خیلی‌ها مخالف حضور شمس در مقابل مولانا بودند،  در پایان گفت: مولانا پخته شدن برایش کافی نبود و می‌خواست بسوزد و این  سوختن فقط در جدا شدن بود. در نشست «عارف جان سوخته»، نویسندگان و هنرمندانی چون رضا سیدحسینی، عزت‌الله انتظامی،‌ فاطمه معتمدآریا،  علی‌رضا رئیسیان، حسین کریمی (مدیر انتشارات نیلوفر و ناشر کتاب عارف جان سوخته) و احمد جلالی رییس کتاب‌خانه مجلس شورای اسلامی و  نماینده سابق ایران در یونسکو نیز حضور داشتند.   در ابتدای این نشست، پیروز سیار، نویسنده و مترجم، شرحی  از زندگی و آثار وافتخارات نهال تجدد و  ژان‌کلود کاری‌یرارایه کرد. در پایان نشست نیز «مهستی بحرینی» درباره کتاب «عارف جان سوخته» سخن گفت. انتهای پیام/ش منبع اولیه : تازه های ادبی http://www.s1001.com/ccccc.htm